• Stanisław Płoski - architekt

      • Urodzony 3 maja 1901 roku w Purzycach-Trojanach w powiecie ciechanowskim. Był synem Antoniego i Marii z Bojanowskich. Uczęszczał do szkoły w Mławie, a następnie do szkoły Walerego Wróblewskiego i gimnazjum Tadeusza Czackiego w Warszawie. W ósmej klasie gimnazjum wstąpił do wojska jako ochotnik. W 1919 roku został zwolniony z wojska na skutek interwencji rodziców. Zdał maturę i został przyjęty na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Studia rozpoczął w roku następnym. Studiował z przerwami na podróże zagraniczne, m.in. pobyt we Włoszech.

        Dyplom z dziedziny projektowania monumentalnego otrzymał 26 czerwca 1928 roku. W latach 1928-32 odbył praktykę w pracowni Rudolfa Świerczyńskiego przy projektowaniu gmachów Banku Gospodarstwa Krajowego i Ministerstwa Komunikacji. Wśród pierwszych jego prac były domy dla rodziny w okolicach Purzyc-Trojanów. Projektował kamienice i wille w Warszawie.

        W 1928 roku otrzymał nagrodę w konkursie na budynek poselstwa polskiego w Sofii. Dyplom uprawniający do prowadzenia robót budowlanych uzyskał 31 marca 1931 roku. W latach 1933-37 pracował w Najwyższej Izbie Kontroli, a następnie do 1939 r. prowadził prywatną pracownie architektoniczną. Plonem konkursów architektonicznych były pierwsze nagrody i realizacje budynku administracyjnego Towarzystwa "Polskarob" w Gdyni, osiedla szkoleniowego pod Dęblinem, pawilonu i otoczenia na terenie Cytadeli Warszawskiej. W 1938 roku wykonał projekty gmachu administracji Śląskich Zakładów Elektrycznych "Śląsei" w Katowicach i budynku Komunalnej Kasy Oszczędności w Skierniewicach oraz projekt Instytutu Medycznego w Chorzowie. W 1939 roku projektował rozbudowę Domu Marynarza Polskiego w Gdyni i budynek poczty w Janowie. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, po której zakończeniu został internowany w Bisztanach na Litwie. Tam na projekt uzdrowiska Bisztany w 1940 roku zdobył pierwszą nagrodę.

        W latach 1940-1944 przebywał w obozie jenieckim w Woldenbergu. Z tego okresu pochodzą wykonane na konkursy obozowe projekty domu społecznego, domu wiejskiego i zagrody wiejskiej. Był jednym z założycieli Koła Architektów oraz członkiem grupy architektów zajmującej się sprawami wsi.

        Po zakończeniu wojny współpracował w latach 1945-46 współpracował z Biurem Odbudowy Stolicy. Według jego projektu odbudowano wieś Piaseczno, zniszczonej w czasie wojny. W latach 1946-1948 był kierownikiem pracowni w Biurze Projektów Odbudowy Wsi. W 1946 roku wykonał dla Uniwersytetu Warszawskiego projekt odbudowy Zakładu Medycyny Sądowej. W następnym roku /czyt.1947r.-S.K./ zaprojektował "Anatomicum" przy ulicy Chałubińskiego oraz gmach PKO. Projektował również odbudowę Pawilonu Chemii przy ulicy Wawelskiej oraz Zakład Radiologii przy ulicy Chałubińskiego. W latach 1948-50 był kierownikiem pracowni Centralnego Biura Projektów Architektury i Budownictwa. Wykonał wtedy projekty zagrody rybackiej wyróżnione I i II nagrodą oraz projekty wnętrz Klubu Książki i Prasy przy ulicy Pl. Unii Lubelskiej i księgarni przy Al. Ujazdowskich. W roku 1948 kierował odbudową domu przy ulicy Oboźnej 8, obecnie zajmowanego przez Uniwersytet Warszawski. W latach 1950-51 kierował pracownią Centralnego Biura Projektów Budownictwa Wiejskiego. W 1950 roku powstał jego projekt ośrodka informacji "Orbis" w Zakopanem.

        W 1953 roku otrzymał wyróżnienie w konkursie na śródmieście Warszawy. W latach 1951-1953 był kierownikiem Biura Projektów "Miastoprojekt Specjalistyczne". Do 1964 roku był głównym architektem Komitetu Urbanistyki i Architektury oraz Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Mazowieckiego Biura Projektów Budownictwa Ogólnego. W latach 1959-60 był adiunktem, a 1960-1962 wykładowcą w Katedrze Architektury i Planowania Wsi Politechniki Warszawskiej. W 1964 roku był naczelnikiem wydziału w Departamencie Nadzoru budowlanego Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Wygrał konkurs na projekt obiektów dydaktyczno naukowych i pomocniczych dla Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1964 roku pracował w Miastoprojekcie Stolica Południe, a następnie do 1967 r. w Mazowieckim Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego.

        Był autorem konkursowych projektów: schroniska nad Morskim Okiem (II nagroda), hotelu "Orbis" w Zakopanem (II nagroda), rozwiązania architektoniczno-urbanistycznego placu Żołnierza w Szczecinie (I nagroda) oraz projektu osiedla "Oś Saska " (III nagroda), współautorem projektu domu Pracy Twórczej Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej w Zakopanem. Pasją jego życia była historia kraju, a jednym z jej wyrazów pełne poezji i zadziwiająco precyzyjne rysunki architektury, pejzażu i przyrody.

        Zmarł 26 września 1968 roku w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu na Służewcu. Odznaczony był Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem X-lecia Polski Ludowej.